ساختار، عملکرد و درمان‌های نوین با تأکید بر تخصص دکتر پهلوان صباغ
عصب رادیال یکی از مهم‌ترین اعصاب اندام فوقانی است که نقش حیاتی در حرکت آرنج، مچ و انگشتان دست ایفا می‌کند. آسیب به این عصب می‌تواند منجر به اختلالات حرکتی و حسی قابل توجهی شود. در این مقاله، به بررسی ساختار، عملکرد، علل آسیب، روش‌های تشخیص و درمان عصب رادیال می‌پردازیم و نقش برجسته دکتر پهلوان صباغ، فوق تخصص جراحی دست، را در ارائه بهترین روش‌های درمانی مورد بررسی قرار می‌دهیم.
ساختار و عملکرد عصب رادیال
عصب رادیال از طناب خلفی شبکه بازویی منشأ می‌گیرد و از ریشه‌های عصبی C5 تا T1 تشکیل شده است. این عصب پس از خروج از ناحیه زیربغلی، از پشت بازو عبور کرده و به عضله سه سر بازو عصب می دهد. این عضله وظیفه راست کردن آرنج را دارد. سپس در ناحیه آرنج به دو شاخه تقسیم می‌شود:
شاخه عمقی (عصب بین‌استخوانی خلفی): وظیفه کنترل عضلات اکستانسور ساعد و انگشتان را بر عهده دارد.
شاخه سطحی: مسئول حس پوست پشت دست و انگشتان شست، اشاره و میانی است.
علل شایع آسیب به عصب رادیال
آسیب به عصب رادیال می‌تواند در نقاط مختلف مسیر آن رخ دهد. برخی از علل شایع عبارتند از:
شکستگی استخوان بازو: به‌ویژه در ناحیه شیار مارپیچی، که عصب در تماس نزدیک با استخوان قرار دارد.
فشار طولانی‌مدت: مانند استفاده نادرست از عصا یا خوابیدن با دست در موقعیت نامناسب (معروف به فلج شبانه). آسیب‌های نافذ: مانند زخم‌های عمیق یا جراحی‌های ناحیه بازو.
فشارهای مکرر: مانند حرکات تکراری در ورزشکاران یا کارگران صنعتی.
علائم آسیب به عصب رادیال
علائم آسیب به عصب رادیال بسته به محل آسیب متفاوت است، اما شایع‌ترین آن‌ها عبارتند از:
افتادگی مچ دست (Wrist Drop): ناتوانی در بالا بردن مچ دست.
ضعف در اکستنشن انگشتان و شست: ناتوانی در صاف کردن انگشتان.
کاهش حس: بی‌حسی یا سوزن‌سوزن شدن در پشت دست و انگشتان.
درد یا حساسیت: به‌ویژه در ناحیه آسیب‌دیده.
روش‌های تشخیص
تشخیص دقیق آسیب به عصب رادیال نیازمند ارزیابی‌های بالینی و پاراکلینیکی است:
معاینه فیزیکی: بررسی قدرت عضلات و حس پوست.
الکترومیوگرافی (EMG) و مطالعات هدایت عصبی: برای تعیین محل و شدت آسیب. تصویربرداری: مانند MRI یا سونوگرافی برای بررسی ساختارهای اطراف عصب.
گزینه‌های درمانی
درمان‌های غیرجراحی
در موارد خفیف تا متوسط، درمان‌های محافظه‌کارانه می‌تواند مؤثر باشد:
استراحت و تغییر فعالیت‌ها: کاهش فشار بر عصب آسیب‌دیده.
آتل‌بندی: برای حفظ موقعیت مناسب مچ و انگشتان.
داروهای ضدالتهاب غیر استروئیدی (NSAIDs): برای کاهش درد و التهاب.
فیزیوتراپی: برای تقویت عضلات و بهبود عملکرد.
جراحی
در مواردی که درمان‌های غیرجراحی مؤثر نباشند یا آسیب شدید باشد، جراحی ممکن است ضروری باشد:
آزادسازی عصب: در موارد فشردگی.
ترمیم یا پیوند عصب: در صورت پارگی یا آسیب شدید.
انتقال تاندون: برای بازگرداندن عملکرد در آسیب‌های غیرقابل ترمیم عصب.
نقش دکتر پهلوان صباغ در درمان آسیب‌های عصب رادیال
دکتر پهلوان صباغ، فوق تخصص جراحی دست، با تجربه و دانش گسترده در زمینه آسیب‌های عصبی، به عنوان یکی از بهترین متخصصان در این حوزه شناخته می‌شود. ایشان با بهره‌گیری از جدیدترین تکنیک‌های جراحی و درمانی، توانسته‌اند نتایج بسیار مطلوبی در درمان بیماران با آسیب‌های عصب رادیال به دست آورند.
برخی از روش‌های مورد استفاده توسط دکتر پهلوان صباغ عبارتند از:
جراحی‌های کم‌تهاجمی: برای کاهش زمان بهبودی و عوارض پس از عمل.
برنامه‌های توانبخشی شخصی‌سازی‌شده: برای هر بیمار بر اساس نیازهای خاص او.
تجربه و تخصص دکتر پهلوان صباغ در ارائه بهترین روش‌های درمانی، ایشان را به گزینه‌ای ایده‌آل برای بیماران با آسیب‌های عصب رادیال تبدیل کرده است.
پیشگیری از آسیب به عصب رادیال
برخی اقدامات پیشگیرانه می‌تواند خطر آسیب به عصب رادیال را کاهش دهد:
استفاده صحیح از ابزارها: مانند عصا یا تجهیزات ورزشی.
اجتناب از فشار طولانی‌مدت بر بازو: مانند خوابیدن در موقعیت‌های نامناسب.
تقویت عضلات بازو و ساعد: از طریق تمرینات منظم.
مراجعه به پزشک در صورت بروز علائم: برای تشخیص و درمان به‌موقع.
